गजल – ४६

औकातले भ्याएसम्म, मैले मायाँ गर्छु भन्थ्यौ
जस्तो सुकै भेल पनि, संगै संगै तर्छु भन्थ्यौ

एक्लै छाडी तिमी कुन, दुनियाँमा रमा'कोछौ
तिम्लाई हेर्न तिम्रै घरको, छेवै डेरा सर्छु भन्थ्यौ

अँध्यारोमा रूमल्याई ,पुग्यौ रुग्न कोठीहरु
बेशी बस्न गाह्रो भयो, गाउँतिरै झर्छु भन्थ्यौ 

आशा पनि मर्यो अब, तिमी हिड्ने बाटै बिर्सें
हाम्रो मायाँ छुट्यो भने ,आन्दोलनै गर्छु भन्थ्यौ

नपाउनेले केरा पायौ, बोक्रासंगै खायौ तिम्ले
मलाई पाउन नसकेमा, झुण्डिएर मर्छु भन्थ्यौ ।।।

दुम्ब:मार्ग,सामाखुशी
२०६७-०९-०६,२१:३७बजे