औकातले भ्याएसम्म मलाई मायाँ गर्छु भन्थ्यौ
जस्तो सुकै भेल पनि संगै संगै तर्छु भन्थ्यौ
मलाई एक्लै छाडी तिमी कुन दुनियाँमा रमाउदैछौ
मलाई हेर्न मेरै घरको नजिक डेरा सर्छु भन्थ्यौ
अँध्यारोमा रूमल्याई पुग्यौ रँगिन दुनियाँमा
गाउँ बस्न गाह्रो भयो बेशीतिरै झर्छु भन्थ्यौ
आशा पनि मर्यो अब तिमी आउने बाटै बिर्सें
हाम्रो मायाँ छुट्यो भने आन्दोलन नै गर्छु भन्थ्यौ
नपाउनेले केरा पायौ बोक्रासंगै खायौ तिमीले
मलाई पाउन नसकेमा झुण्डिएर मर्छु भन्थ्यौ ।।।
दुम्ब:मार्ग,सामाखुशी
२०६७-०९-०६,२१:३७बजे