राम्रै लाथ्यौ सुनको औठी अगेनोमा गाल्यौ किन
लस्कर त्यो गाडी तिम्रा नोकर चाकर सबै छोडि
पाउने छैनौ जान्दा जान्दै लाख बत्ती बाल्यौ किन
सिधै गए सफल थियौ अन्तै गयौ जीवन मोडी
एक जोकरले बाजी थियो जोकर थुती फाल्यौ किन
नजानुथ्यो अन्त कतै पवित्र त्यो नाता तोडी
भुमरीमा नजानुथ्यो जानेरै फाल हाल्यौ किन
बस्नु पर्यो घाट छेउ यो जाडोमा घैला फोडी
सबैलाई रुवाउने त्यो अद्रिश्य छल चाल्यौ किन
दुम्ब:मार्ग,सामाखुशी
२०६७-०८-११,१२:१६ बजे
No comments:
Post a Comment